معنی شاه ستای - جستجوی لغت در جدول جو

شاه ستای

لغت نامه دهخدا

سوار دلاور و چالاک و ماهر در سواری اسب

(تَ)

نام محلی کنار راه مشهد به تربت حیدریه میان تخته لنگر و کافرقلعه در 49350 گزی مشهد. (یادداشت مؤلف). از این محل راه تهران به مشهد بسوی تربت حیدریه منشعب شود

لغت نامه دهخدا

شاهستان

(هَِ)

مملکت ایران. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شاه کتی

(کُ)

دهی از دهستان دابو بخش مرکزی شهرستان آمل. دارای 215 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه. محصول آن برنج، کنف و صیفی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

شاه سار

نام شاعری است باستانی و دوبار در لغت فرس اسدی بشعر او استشهاد شده است، (یادداشت مؤلف) :
گهرفتال شد این دیده از جفای کسی
که بود نزد من او را تمام ریزفتال
چو باز را بکند بازدار مخلب و پر
بروز صید برو کبک راه گیرد و چال،
(لغت فرس اسدی چ دبیرسیاقی ص 115، 114)، و مؤلف شرح حال رودکی (ص 458) می نویسد که او از شعرای دربار سامانیان بوده است

لغت نامه دهخدا

شاه سار

مانند و شبیه به شاه، (ناظم الاطباء)، اما در جای دیگر دیده نشد

لغت نامه دهخدا

شاه نای

نای ممتاز در نوع خود، شهنا، شه نای، نای ترکی است که آن را سورنای گویند و آن سازی است معروف که به سرنا اشتهار دارد، (برهان قاطع)، سازی است که نام دیگرش سرناست و مخفف آن شه نای است، (فرهنگ نظام)، نام سازی است که به سرنااشتهار دارد و آن را شنهای و سرنای و سورنای نیز خوانند، (فرهنگ جهانگیری)، شیپور و نایی که سپاهیان می نوازند، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شاه تار

تار بزرگ، رجوع به تار موسیقی شود، تار کلان، تار اصلی، رجوع به تار مقابل پود شود

لغت نامه دهخدا

شاهستان

(هَِ)

شاهسدان. مؤلف ایران باستان نویسد: ارشک بزرگ پسر پادشاه تتالیان درپهل شاهسدان در صفحۀ کوشان میزیست. و شاهسدان مبدل شدۀ شاهستان است و گوید این اسم (پهل شاهسدان) با گرگان مطابقت میکند. (ایران باستان ج 3 ص 2595)

لغت نامه دهخدا

شاه ستا

(اُ کَ / کِ)

شاه ستای. ستایندۀ شاه. اوکه شاه را ستاید. مداح شاه. رجوع به شاه ستای شود

لغت نامه دهخدا

شاه سوار

(سَ)

شهسوار. کسی که در سواری اسب و غیر آن ماهر است. (فرهنگ نظام). شهسوار و فارس و راکب بزرگوار و باعظمت. (ناظم الاطباء). فرد ممتاز در سواری:
ای شاه سوار ملک هستی
سلطان خرد به چیره دستی.
نظامی.
کین شاه سوار شیرپیکر
روی عربست و پشت لشکر.
نظامی.
بدامن کوهی خواهی رسید شاه سواری ترا پیش خواهد آمد. (انیس الطالبین ص 28)

لغت نامه دهخدا

شاه سواری

(سَ)

تیره ای از شعبه شیبانی ایل عرب (از ایلات خمسۀ فارس). (جغرافیای سیاسی کیهان ص 87). رجوع به طایفۀ شیبانی شود

لغت نامه دهخدا

شاه سواری

(سَ)

عمل شاه سوار. سواری کردن چون شاهان

لغت نامه دهخدا

شاه سیاه

لقبی بود که مخالفان آزادی به سیدعبداﷲ بهبهانی داده بودند، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شاه بستان

(بُ)

دهی از دهستان جعفرآباد شهرستان ساوه. دارای 128 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات و بنشن و پنبه و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

شاه ختایی

یکی از گوشه هاش سه گاه

فرهنگ لغت هوشیار

شاه تار

اولین تار سازها تار بم و گنده

فرهنگ لغت هوشیار

معنی شاه ستای - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما